Uitgelichte afbeelding: Zout Fotografie
Paadjeshonger, kent u dat? Je krijgt het als je een poosje op traildieet hebt gestaan waarbij je droomde over verre tochten met sappige paden en niet al te malse singletracks. Een bakje los zand, waaruit een wortel steekt en een toetje van wat heuveltjes.
Nu was het geen ramp om een paar weken te minderen en wat andere bewegingsvormen uit te voeren voor de broodnodige variatie, maar aangezien de omgeving aangaf dat er sprake was van afkickverschijnselen, was dit een duidelijk signaal dat ik de deur weer eens uit moest.
Aangezien ik me voor de derde keer had aangemeld voor de Veluwezoom Trailtweedaagse sloeg ik twee vliegen in een klap; er lagen paadjes klaar en ik kon er uit.
Na het aanhalen van familiebanden in Amersfoort trok ik door naar Dieren voor een eerste route inspectie waarbij ik zag dat Robin de paadjes hetzelfde had weggelegd als voorheen en, naar ik meen, ook nog een beetje met de footprint van Jan Strijker als voorbeeld. Niks mis mee, want het zijn mooie trails en mijn vorige deelnames waren in 2016 en 2018, zodat een beetje opfrissen geen kwaad kon. Bij een groot evenement blijft het een toer om alles binnen de mogelijkheden interessant te houden, omdat Natuurmonumenten hier indringend over de schouder meekijkt.
Het voorafje loopt door ‘Hof te Dieren’ en bestaat voornamelijk uit bos met hier en daar wat single tracks, gelardeerd met vals plat zodat er in 12km ook nog bijna 150hm worden meegenomen.
Het is na een paar mindere jaren weer gezellig druk en de sfeer is relaxed. Het evenement heeft topvrijwilligers en de route is perfect uitgepijld en intact gelaten. Elke keer weer bijzonder om mee te maken dat er startende trail lopers meedoen die op hun gympies en in een t shirtje jou direct passeren, terwijl je weet dat je ze voor het einde van het rondje weer gaat oprapen.
Het is warm en benauwd en mijn pet moet af, want ik kan de warmte niet kwijt. Ten opzichte van de vorige editie doe ik er dan ook wat langer over, maar kan ontspannen in gang blijven.
Een mooi begin van de dag. Er is een paar uur tussendoor tijd om te gaan douchen en wat te eten.
Het tussengerecht neemt met 19km/200hm al wat meer tijd en ruimte in beslag. We lopen nu richting Laag Soeren en komen door landgoed Grootmoeshul en langs de Zilvense heide.
Het buitje tussen de trails door bracht even verkoeling, maar niet voor lang. Ik krijg het een paar keer zo benauwd dat ik er uiteindelijk voor kies om stukjes Run Walk Run (RWR) te doen. Al met al doe ik er dan een kwartier langer over dan bij een eerdere versie, maar ik blijf heel.
Om me heen wordt veel gewandeld en ik zie er een aantal tegen de grond stuiteren, waarschijnlijk ook door wat minder concentratie en wat meer vermoeidheid.
Na afloop onder het genot van een biertje nog even bijgepraat met bekenden uit het land en een paar borden pasta naar binnen gewerkt. De avond viel intussen en ik ging er ook uitgeteld bij liggen, terwijl nu eindelijk, na vele aarzelingen, de regen zich ook enthousiast ter aarde stortte.
Op de tweede dag werd het hoofdgerecht een bijgerecht en koos ik noodgedwongen voor de 14km/240hm. Geen 34 dus, hoewel ik bij de start nog wel de intentie had en heel rustig begon.
Jammer dat ik de Posbank en het Rozendaalse veld hierdoor miste. Hiervoor in de plaats dan wel de lange worteltrack door het oude bos met niveauverschillen en de Prins Willemberg.
Dat ik door de keuze van zondag terecht uit de uitslag verwijderd werd, nam ik voor kennisgeving aan. Mijn biertje, shirtje en medaille, in volgorde van belangrijkheid, kreeg ik overigens wel.
Al met al beleefde ik een gezellig en sportief weekend waarin mijn honger in meerdere opzichten gestild werd, zodat ik voldaan richting mijn eigen vertrouwde regio kon afreizen. Dan wel met de wetenschap dat teveel eten ook weer niet goed voor je is.
Veluwezoom 2023 – 45km/590hm.
Foto’s eigen archief en organisatie.
Footprint Runner 