In de zoektocht naar wat langere routes in binnen- en buitenland stuitte ik op het Petranpad.
Een streekpad van 9 etappes, totaal 112 km. Categorie “Trage tochten”: via onverharde paden van natuurgebied naar natuurgebied in Horst aan de Maas.
De route wordt ook wel als Ultra Trail gelopen; https://www.petranpad.nl/Petranpad-Ultra-Trail/
Omdat ik het gebied niet ken en het niet te ver van huis is, was mijn interesse gewekt. Ik was niet in de gelegenheid om de hele tocht te gaan lopen, dus in zulke gevallen verzin ik altijd een list.
Ik tekende een aantal routes van 12 tot en met 84km uit en besloot er een paar bij wijze van proef te gaan lopen. Als het zou bevallen dan is een tweede trip naar dit gebied zeker een optie.
Waar ik wel rekening mee zou moeten houden, was het vermijden van zoveel mogelijk asfalt. Knooppuntroutes willen nog wel eens wat stenen meenemen en ze vermijden ook vaak de wat smallere paadjes; een leuke uitdaging voor een Footprint Runner.
Op 3 en 4 oktober liep ik in het gebied in de streek van Brabant en Limburg drie zelf samengestelde routes van in totaal zo’n 54km met de bedoeling om zoveel mogelijk van de verschillende landelijke sfeertjes te proeven.
Route 1 – Schadijkse Bossen – Breehei – Castenrayse Vennen
Startend in Meterik kon ik nog net het randje van de Schadijkse Bossen meenemen; ik had er ook nog een route van zo’n 11km aan vast kunnen plakken, maar dan had ik alleen bos gezien en ik wilde juiste een proeverijtje van verschillende stukjes landschap beleven. Het was prachtig weer, het bos lag er mooi bij met wat wortelpaadjes en het losse zand was door de eerder gevallen regen goed te doen. Na het passeren van een gedenkteken verliet ik het bos over een landweg om vervolgens wat eigen ingevulde paadjes over Breehei te lopen. Niet echt bijzonder, maar wel erg rustgevend en op het eind doodlopend zodat ik een eigen paadje mocht maken.
Daarna volgde ik een lang stuk van de Lollebeek op een smal graspad, dus reken op natte voeten in de vroege ochtend of als het geregend heeft. Het is er zo mooi dat je er nauwelijks erg in hebt. Ik zie inmiddels al wel wat routebordjes van het Petranpad, maar ik volg ze niet vanwege mijn eigen track. Als het richting de Castenrayse Vennen gaat, neem je een Laarzenpad mee dat zeer trailwaardig is. Het is vergeven van gladde boomstammetjes, oneffenheden en natte passages terwijl je ook op moet letten dat je de omgevallen bomen ontwijkt. Het tempo gaat er uit, maar ik hou ervan. Ik ben benieuwd naar het zgn Schaatsven en maak, onvoorbereid, een extra lusje met als gevolg dat ik een doorsteekje mis. Samen met wat locals die er wandelen kom ik er wel uit en zet koers naar de terugtocht waarbij ik nog even de kluts kwijt raak als ik over de stapstenen over het water ga. Het blijkt een andere oversteek te zijn dan op de heenweg, maar deze lijkt er verdacht veel op. Met wat navigeren kom ik ook hier weer uit en onderweg spot ik veel klein wild en her der een rennend ree.
Als ik nog wat na mijmer op het laatste brede bospad voor de parking, kan ik niet meer dan tevreden zijn over deze eerste gevarieerde kennismaking. Ik neem een korte pauze en trek schone en droge kleren en schoenen aan, waarna ik richting Mariapeel ga.
https://nl.wikiloc.com/routes-berglopen/fp-schadijk-castenray-031022-p-gusseweg-115249547
Route 2- Mariapeel – Griendtsveen – Mariaveen
Aangekomen na 15 autominuten parkeer ik aan een doodlopende weg en zie al dat ik in een totaal ander gebied ben aanbeland. Dat is goed nieuws, want dat was ook de bedoeling.
Minder goed nieuws was dat hier onlangs een flinke veenbrand is geweest en ik stuit er al direct op als ik zwartgeblakerde stukken zie. Ik zie nog brandslangen liggen en ik ruik de brandlucht nog als ik wat dichter bij de afgebrande grond kom. Wonderlijk genoeg zijn er alweer frisgroene pollen te zien. Of het aan de brand lag weet ik niet, maar een aantal door mij ingetekende paden zijn afgesloten. Dat is het risico als je iets op afstand intekent. Ook blijkt dat er paden verlegd zijn en zo kan het gebeuren dat ik voor een oneindig stuk schrikdraad sta waar ik met behulp van wat opgestapeld hout zonder spanning overheen kom. Anders, maar ook spannend, is het als ik een kudde runderen met jonge dieren moet doorkruisen om verder te kunnen. De kalfjes zijn nog schrikachtig en de moeders alert en op voorhand blazend om indruk te maken. Kalm blijven en even wachten helpt en als ze verder grazen kan ik weer door.
Omdat mijn route naar de vaantjes is, maak ik er maar een toeristisch rondje van met wat extra lusjes. Wel jammer dat ik een aantal paadjes in twee richtingen beloop, maar de rust en de weidsheid in dit stiltegebied maken het voor mij helemaal goed. Bovendien heb ik nagenoeg onverhard kunnen lopen en was het voor een kennismaking een prima optie.
https://nl.wikiloc.com/routes-berglopen/fp-mariapeel-031022-zwarte-plakweg-115266160
Route 3 – Schuitwater – Houthuizer Heide – Maasoevers
De tweede en laatste dag van de Petran varianten heb ik wat ingetekend in het natuurgebied Schuitwater om daarna een boog te maken richting Lottum, waardoor ik de uiterwaarden van de Maas kan meepakken. Ik loop graag langs het water en ik hoop dat de verharde stukken beperkt blijven.
Het is alweer een zonnige herfstdag en zo rond de 15 graden een perfect loopweertje; in de bossen is het een stuk koeler en voor mij werkt het perfect. De kms tikken lekker weg, maar ik neem evengoed tijd voor foto’s en uitgebreide begroetingen van een enkele wandelaar die er zich over verbaast dat je op de paadjes ook kunt rennen. Dit gebied biedt een rijke variatie aan paadjes, maar ook brede paden en hier en daar een stukje verhard als overgang naar een volgende sectie. Na anderhalf uur bereik ik de uiterwaarden van de Maas waar een wandelpad loopt, maar ik kies toch liever voor de trailversie door het gras; betekent wel dat er grootvee is dat sporen achtergelaten heeft………..
De Maas met zijn vaarverkeer ziet er imposant uit en kan op meerder plaatsen met een pontje worden overgestoken. Ik maak er geen gebruik van, want bij de oversteek naar Arcen loop ik in een Rozenlaan richting Lottum. Iets te enthousiast, want ik mis een afslag naar het bos die ik snel terug zoek. Ik heb de route nu zo aangepast dat er weer zoveel mogelijk langs het water kan worden gelopen en waarschuwingen dat het pad in slechte staat is, worden door een trailer genegeerd. Het is te doen en het lijkt een variant op een eerder gelopen Laarzenpad, maar dan ook met een stel vlonders, een hobbelbrug en een uitzichtpunt over het Schuitwater. Een prachtig stukje.
Met nog wat aanpassing pak ik een heidegebiedje mee waar wilde paarden rondlopen voordat ik het laatste verharde stukje terug ren naar bessenkwekerij Blue Berrie Hill met een ruim terras om na 24km even bij te komen. Een prima gelukte route; afwisselende paadjes, landschappen en uiteindelijk maar 10% klinkers/asfalt zodat het een trailwaardig rondje mag heten.
https://nl.wikiloc.com/routes-berglopen/fp-schuitwater-maas-041022-broekhuizen-115323324
Footprint Runner 