Uitgelichte afbeelding: Uitzicht op de Gringlee, een van de mooiste meanders van de Sauer. Het water heeft de rots diep uitgesleten en heeft de oever van de holle zijde omgevormd tot een klif met een hoogteverschil van 242 meter!
Al vanaf 2017 stonden twee niet afgeronde trails op het lijstje vanwege mijn overwegend veel te ambitieuze plannen, elk jaar weer. In 2019 kon ik de Eisleck Trail in de Ardennen afronden.
De andere, de Lee Trail in Luxemburg – 53km/2300hm – loopt van Ettelbruck naar Kautenbach. Een meerdaagse wandelroute die je uiteraard ook als eendaagse ultra kunt afwerken als je goed getraind bent. Deze sluit aan bij de Eisleck en ik begon eraan in 2019, maar vanwege de hitte (34gr ’s morgens om 11 uur) wijzigde ik mijn plannen.
Je trailt door een prachtig stukje Luxemburgse Ardennen, met diep ingesneden rivier- en beekdalen, heel wat uitzichtpunten en landschapsveranderingen. Tussenin loop je vaak over oude uit-stekende rotsformaties van hard gesteente, die het geologisch resultaat zijn van een miljoenen jaren slijtageslag. Een ‘lee’ of ‘ley’ of wordt zo’n rotsformatie hier genoemd, vandaar dus de Lee Trail.
In 2015 toegekend met het Europees label ‘Leading Quality Trail’ en daarmee goed gemarkeerd.
Panoramafoto’s van de website: http://blog.escapardenne.eu/pano/index.html
Ik liep de trail in deze volgorde: Station Ettelbruck – Erpeldange – Bourscheid Moulin – Dirbach – Goebelsmuhle – Hoscheid – Kautenbach station.
Website Lee Trail: http://blog.escapardenne.eu/?page_id=2190&lang=nl
Donderdag 2 september 2021.
’s Morgens eerst een klein uurtje aanrijden vanuit Enzen (Dld) naar Ettelbruck en daar het Patton monument opgezocht om van daaruit te vertrekken. Een trailvest vol met 2,5 liter vocht, reepjes en zoete broodjes. Met volle bepakking direct naar omhoog over een vrij smal pad dat goed is afgezet en gestoffeerd met talloze boomwortels. Het motorgeluid uit het stadje stijgt op vol volume mee, maar wordt minder als het traject wat meer gaat golven door het bos. De markering is prima, maar het blijft opletten als je wat vaart wil maken. Ik daal langzaam over een graspad af naar de Sauer en kom aan in Erpeldange waar je even over de verharding loopt voordat je weer stevig gaat klimmen. Forceren heeft geen zin bij deze percentages van +10% en of ik de beoogde 7km/u ga halen is met geen mogelijkheid te voorspellen. Eerdere tochten door de Eiffel liepen uiteen van 6,5 tot 8km/u.
Boven bij het grote Franciscuskruis staat een bank met daarbij een prachtig uitzicht, maar het is het plan om in beweging te blijven, dus trek ik door naar Michelau. Daarvoor komt eerst nog de klim naar het uitzichtpunt ‘Predigstuhl’
Na de afdaling en de volgende klim volgen Bourscheid en het met 505m hoogste punt Napoleonsknappchen. Het heeft weinig zin om te blijven ‘rennen’ als je hoogtemeters maakt, dus snel gaat het allemaal niet. De beoogde 7km/u houd ik dan ook maar ruim 4,5 uur vol. Het afdalen langs leisteen is best link, dus gaat met beleid.
Na Dirbach volgt Goebelsmuhle, daarna over een smalle leisteenkam naar Molberlee. Eigenlijk is er geen sprake meer van een pad, maar zoek ik mijn weg over het ongelijke en scherpe gesteente. Ik kan nog enkele stukjes hardlopen, maar ze worden gevolgd door hier en daar stapvoets het juiste track vinden over leisteen en langs boomwortels. Diep in het bos is ineens een weg afgesloten die op het traject ligt. Dat zal vanwege de recente overstromingen zijn, maar had er niks over gelezen. Ik glip langs de afzetting en vind mijn weg in een steenslag bedding en een stromende beek. Het is lekker verkoelend en na een km kan ik de route weer oppakken en vervolgen. Na Hoscheid daal ik verder af naar Kautenbach waar ik op het station liefdevol wordt opgevangen.
Ik heb de strijd met de elementen weer zonder schade volbracht en kom fit over de meet. Weer een beetje meer nederigheid en respect richting Moeder Natuur. De looptijd is +/-7 uur, maar reserveer extra tijd. Ik heb op enkele campings mezelf wat opgefrist en de flessen gevuld en elk uur de tijd genomen om rustig wat te eten en te drinken. Ook kwam ik wandelaars 2x tegen die een regionale lus liepen en een tweede ontmoeting lokt dan toch een praatje uit. Ik nam er de tijd voor. Tot slot wil je onderweg ook nog genieten van de talloze uitzichten en foto’s maken. Trek voor deze trail dus gewoon een dag uit.
Footprint Runner 