DT Utrechtse heuvelrug 2016

Mooie Moenen trail (26,66 km/300hm) op schitterende zonnige zondag.

En voor de vierde keer komt er een duveltje uit het doosje; verrassend zijn ze immers altijd die Devil’s trails.

De 1^e in 2013 (Rijk van Nijmegen) bleek, vanwege het weer, verrassend zwaar door de natte en lastig te lopen ondergrond. De 2^e in Doorn in 2014 behaalde ik mijn snelste kilometer tijd op een trail en bij mijn 3^e in 2015 in Drunen ging ik kapot, omdat het venijn in de staart van de duivel zat; mijn 22 km werden er daar bijna 25 en ik verzeker je: Er ligt veel los zand in de buurt van Drunen. (behalve dan in de ‘paardenbak’ bij de finish waar ik mijn schoenen 2x in de drab kwijtraakte).

Nou ben ik, op zijn Brabants gezegd, ‘vor d’n duvel nie bang’ en op 9 oktober wijzigde ik op het laatste moment mijn afstand voor de DTUH van 16,66  naar 26,66 met daarbij 300hm. Niet de ‘Lucifer’, maar toch met 1 oog naar de ‘Moenen’ gekeken om wat meer van de omgeving te zien..

Bij aankomst werd ik verwelkomd door een bijzonder leuke fan die aan het spelen was bij het ‘Doorns Gat’.

  

De start bij het ‘Doorns Gat’ is heel even een gat, maar daar mag je ook snel weer uit klimmen door het losse zand. Ik koos voor de kortste weg en dat is recht op de duivel af, die daar in het zand is weggezet.Via het bos gaan we langzaam over in single tracks; vanwege de ‘Zonnedauw’ (vleesetende plant) kunnen we niet langs het vennetje. Verderop liggen een paar planken over een brede greppel en we lopen tussen varens en naaldbomen.

Ik weet nog wat er op volgt; een diep uitgesleten pad dat flink omhoog gaat, richting de tombe van Jan van Nellesteyn. Een mausoleum op de ‘Donderberg’. Deze Jan schepte er een duivels genoegen in om de kinderen uit zijn 1^e huwelijk dagelijks van beneden (hun woonplek) naar boven (zijn woonplek) tegen hun toekomstige graf aan te laten kijken.

  

Eenmaal boven zijn we snel bij ‘Banana hill’ voor de 1^e foerage. Daarna volgt een stuk beukenbos wat de aanloop is voor een mooie single track over de hei waar ook het eerste losse zand ligt.

Vervolgens gaat het weer omhoog, richting ‘Amerongse berg’, het hoogste punt van de Utrechtse Heuvelrug. De bossen hieromheen dateren uit de 18^e eeuw en waren destijds jachtgebied voor de kasteelheren.

   

Als we door het ‘Leersumse Veld’ gaan, een pittig stuk door mul zand, treffen we de lopers van kortere afstanden. Met name de 8,66 km loopsters stuiven ons letterlijk voorbij door het schitterende heideveld. De grazende schapen kijken er niet van op of om.

Na ruim 21 km (iets meer dan 2 uur) neem ik nog wat gel en mineralen om het laatste mooie stuk door het ‘Kaapse bos’ door te komen. Ik blijf mijn voorgenomen tempo van +/- 6 minuten/km aanhouden en weet dat na wat klimmen straks de ultieme afdaling op me wacht. Na ruim 26,5 km stort ik me naar beneden door het losse zand van het ‘Doorns Gat’ en mijn fan speelt er nog vrolijk in de zandbak. Moenen trail volbracht; super gevoel; mooi en lang genoeg voor mij vandaag.

 Als ik als laatste ‘hobbel’ de lange rij trotseer krijg ik een heerlijk ‘Heuvel biertje’ dat ik met de verdiende medaille kan openen. Dan krijg je toch vanzelf ‘Sympathy for the devil’.

   

Ook deze Devil’s Trail was weer prima georganiseerd; op locatie, bij de foerage en na de finish. Een prachtig, afwisselend parcours met alle denkbare ondergrond, technische stukjes, vals plat en klimmen en dalen. Na de trail nog volop gelegenheid om na te praten (Friezen, Limburgers, Zeeuwen), in de ‘hot tub’ te springen of een massage te ondergaan.

De vriendelijke en behulpzame vrijwilligers maken het plaatje compleet; een hemels genoegen dus om de hel te beleven.

DTUH – 26,66km/300hm – 131e plaats – 2.42.51